«Από τόσο ισχυρές δυνάμεις ή πλάσματα, πιθανώς να υπάρχει κάτι που επιβίωσε… κάτι που επιβίωσε από μια τρομερά μακρινή εποχή όταν… η συνείδηση εκδηλώθηκε, ίσως, σε σχήματα και μορφές από καιρό αποτραβηγμένες μπροστά στην παλίρροια της προόδου της ανθρωπότητας… μορφές που μόνο η ποίηση και ο θρύλος έχουν συλλάβει μια φευγαλέα ανάμνησή τους, και τις αποκάλεσαν θεούς, τέρατα, μυθικά πλάσματα κάθε λογής και είδους…» (Βρέθηκε ανάμεσα στα χαρτιά του μακαρίτη Φράνσις Γουέιλαντ Θάρστον, από τη Βοστόνη)
Οι δυνάμεις του σκότους καιροφυλακτούν. Όταν αδιόρατες αλλαγές απειλούν την εύθραυστη ειρήνη, οι απόγονοι των Συντρόφων της Λόγχης σηκώνουν το ξίφος και τη ράβδο και δέχονται το κάλεσμα της μοίρας.
Οι δράκοι έχουν εξαφανιστεί από τον Δισκόκοσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τώρα πια απομένουν μόνο οι βαλτόδρακοι, αξιολύπητα πλασματάκια με τόσα πεπτικά προβλήματα στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν καύσιμα για τη φλόγα τους, που το γεγονός ότι μπορούν και περπατάνε χωρίς να εκραγούν είναι θαύμα...
Σε έναν τόπο διχασμένο από τους πολέμους, τυχοδιώκτες από τις φυλές των ανθρώπων και των ξωτικών αναγκάζονται να συμμαχήσουν με τις δυνάμεις της Αυτοκρατορίας για να αποκρούσουν τις δυνάμεις του Χάους.
Αίγυπτος 1923. Ο δεκαπεντάχρονος Άλεκ Ντέβλιν βρίσκεται στο δρόμο προς την Κοιλάδα των Βασιλέων για να περάσει τις καλοκαιρινές του διακοπές στην αρχαιολογική ανασκαφή του Θείου Γουίλ. Δεν είναι πρώτη φορά που θα ακολουθήσει το θείο του σε μια ανασκαφή, όμως φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά...
Μια φορά κι έναν καιρό, ο Γιοργκ Χόνορους Άνκραθ ήταν ένα προνομιούχο γαλαζοαίματο παιδί μεγαλωμένο στη στοργική αγκαλιά της μητέρας του. Όμως οι μέρες εκείνες χάθηκαν πρόωρα, σαν παιδικές φαντασιοπληξίες που ξεθωριάζουν στο σκοτάδι μιας σκληρής αλήθειας.
