Μαρία Ελισάβετ Κοτίνη
Μέσα στη χωματερή χτυπιέται κι αλυχτά ένα διπολυκάκι. Προσπαθεί να βάλει σε τάξη τη ζωή και τα σκουπίδια γύρω του, μα είναι αδύνατο. Η απόγνωση έχει γίνει πια η δεύτερή του φύση. Μόνη του παρηγοριά κι απόδραση απ’ το ζόφο, τα τυράκια που βρίσκει ενίοτε μέσα στα σκουπίδια. Τα σνιφάρει και τριπάρει με οράματα αμφιλεγόμενα, αλλά τουλάχιστον μεταφέρεται για λίγο μακριά από την ασπρόμαυρη μουτζούρα του.
Διάφορες φιγούρες περνάνε απ’ τη χωματερή. Άραγε είναι αληθινές ή τους φαντάζεται κι αυτούς; Ο Ίκαρος των χαμένων ονείρων, ο βυρσοδέψης που απαξιεί ακόμα και να το γδάρει κι η νοσοκόμα που του απαγορεύει την χαρά της απόδρασης στο όνομα της «υγείας»… Μήπως, όμως, είναι πια αργά;
Ακολουθούν παιχνιδιάρικες διπολυκές σελίδες, το έξτρα κομιξάκι Doomed to Live (πολύ ευχάριστο κι αυτό!) και η διπολυκή Αγέλη με το λυκάκι μας να γίνεται μοντέλο έργων τέχνης.
