Στη Σαλαμίνα Και Τις Πλαταιές

Αθήνα, 472 π.Χ. Ηθοποιοί ντυμένοι Πέρσες απαγγέλλουν αθάνατους στίχους στον ιερό χώρο του θεάτρου του Διονύσου, στη σκιά της πυρπολημένης Ακρόπολης. Οι Αθηναίοι θυμούνται. Ο μικρός Εύανδρος ρωτάει. Και ο θείος Γλαύκος διηγείται. Πώς οι Αθηναίοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, λίγο πριν ο Μέγας Βασιλιάς, ο Ξέρξης, κατακλύσει με τα στίφη των στρατιωτών του τα στενά δρομάκια της πόλης. Ποιος ήταν ο Θεμιστοκλής, η Αρτεμισία, ο Αμεινίας και ο Παυσανίας, ο Μασίστιος και ο Αριστόδημος. Πώς έσωσαν οι Έλληνες στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές τον κόσμο τους, τις οικογένειές τους, τις ζωές τους, αλλάζοντας -αυτό δεν το ήξερε τότε ο Γλαύκος- τη ροή του ποταμού της ιστορίας.

Του θανάση Πέτρου και της Κατερίνας  Σέρβη