Η Ευρώπη ακροβατεί στο χείλος του γκρεμού. Οι υπηρεσίες πληροφοριών των μεγάλων δυνάμεων, επιδίδονται σε έναν φρενήρη μυστικό πόλεμο προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή θέση στη σκακιέρα του πραγματικού πολέμου που φαντάζει αναπόφευκτος.
Στην Κωνσταντινούπολη, Ο κύριος Στερν, ένας μηχανικός, θα γίνει το διακύβευμα αυτής της σκιώδους σύγκρουσης και ο Μαξ Φρίντμαν που θα μπλεχτεί άθελα του σε αυτό το παιχνίδι κατασκόπων θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει. Ποια είναι όμως η αινιγματική Μάγδα Βίτνιτζ και ποιος ο ρόλος της σε αυτήν την ιστορία;
Μια αυτοτελής περιπέτεια του Μαξ Φρίντμαν
από τον μεγάλο Ιταλό δημιουργό , Vittorio Giardino
"Μικρές ιστορίες που φαινομενικά δεν συνδέονται μεταξύ τους, αλλά δεν βάζω και το χέρι μου στην φωτιά" λέει ένας κατσαρομάλλης τύπος που πατάει πάνω σε μια θάλασσα στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ.
Πώς μεγαλώνει ένα παιδί στο Ιράν στα δύσκολα χρόνια της ανατροπής του Σάχη, της ισλαμικής επανάστασης και του πολέμου του Ιράν - Ιράκ. Η Μαργιάν Σατραπί αφηγείται τα παιδικά της χρόνια και ταυτόχρονα μια ταραγμένη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της πανάρχαιης χώρας της μέσα από την καθημερινότητα και την ασυνήθιστη ιστορία της οικογένειάς της.
Το άλμπουμ πρωτοκυκλοφόρησε στη Γερμανία πριν από δέκα χρόνια σε μια περιορισμένη έκδοση λίγων χιλιάδων αντιτύπων, αλλά η μεγάλη του επιτυχία ανάγκασε τους εκδότες να κάνουν τέσσερις ακόμη εκδόσεις σε λιγότερο από ένα χρόνο.
Κάτι που μόνο το σκίτσο μπορεί να εκφράσει ταχύτατα μεν, μεστά δε: Η εικόνα ενός Σέρβου και ενός Κροάτη στρατηγού που φωνάζουν επιτακτικά στις παρατάξεις τους "Πήγαινε να σκοτώσεις!" Ο ένας τοποθετημένος απέναντι από τον άλλον, ίδιοι και απαράλλαχτοι και τα λόγια του δεύτερου γραμμένα ανάποδα.Το πλήρες είδωλό του.
1915-1916 Η Γενοκτονία των Αρμενίων
Ένα σπαραχτικό διήγημα που περιστρέφεται γύρω από την αρμενική γενοκτονία του 1915. Πρόσωπα συναισθηματικά δεμένα. Κυνικοί πολιτικοί. Εκμεταλλευτές, που υπάρχουν πάντα σε περιόδους πολέμου.
Το "Κορίτσι του Μπαμπά" είναι η αφήγηση της κακοποίησης της Debbie Drechsler στα χέρια του πατέρα της, από την οπτική γωνία μιας εφήβου. Το έργο επαινέθηκε ιδιαιτέρως και δικαίως από την κριτική, καθώς διαθέτει σπάνια αμεσότητα και οξύτητα,μαζί με μία ειλικρίνεια που τσακίζει κόκαλα.
