Gotrek & Felix : Ο Εξολοθρευτής Των Τρόλ -Τόμος Α’

Ψηλά στο λόφο έστεκε το κάστρο με τα τείχη του καμένα, μια πέτρινη αράχνη γαντζωμένη στην κορυφή με τα πέτρινα πόδια της τσακισμένα. Μπροστά στο ορθάνοιχτο στόμα της σπασμένης πύλης του, άντρες αιωρούνταν κρεμασμένοι στις αγχόνες, μύγες πιασμένες σε έναν τεράστιο ιστό.
«Ώρα να χυθεί λίγο αίμα» είπε ο Γκότρεκ. Πέρασε τα δάχτυλά του μέσα από το πυκνό κόκκινο λοφίο που ορθωνόταν στο ξυρισμένο κρανίο του με τα τατουάζ. Η αλυσίδα στη μύτη του άφησε ένα σιγανό μεταλλικό ήχο, αλλόκοτα αταίριαστο με το γέλιο του – το βροντερό γέλιο ενός παράφρονα.
«Είμαι εξολοθρευτής, ανθρωπάκο. Γεννημένος για να πεθάνω στη μάχη. Ο φόβος δεν έχει θέση στη ζωή μου.»