Μάιος 1453… Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία βρίσκεται σε παρακμή κι είναι απομονωμένη από τα κράτη και τα βασίλεια της Δυτικής Ευρώπης. Ο χιλιόχρονος διάδοχος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν είναι παρά μια σκιά του παλιού του εαυτού. Το κενό εξουσίας που έχει δημιουργηθεί από την χρόνια παρακμή του Βυζαντίου έχει καλυφθεί από τους Οθωμανούς, οι οποίοι έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών της πάλαι ποτέ κραταιάς αυτοκρατορίας σε Ασία και Ευρώπη και βρίσκονται στο κατώφλι της εκπλήρωσης του προαιώνιου πόθου των μουσουλμάνων – την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης.
Ο πολυάριθμος στρατός των Οθωμανών και οι πανίσχυρες πολιορκητικές μηχανές του βρίσκονται αντιμέτωποι με τους λιγοστούς υπερασπιστές και με τα πιο ολοκληρωμένα οχυρωματικά έργα του μεσαιωνικού κόσμου. Δύο θρησκείες συγκρούονται, δύο κόσμοι αναμετρώνται σε μια σύγκρουση, το αποτέλεσμα της οποίας έμελλε να κρίνει την πορεία του κόσμου.
Η ιστορία, όμως, γράφεται από τους ανθρώπους – από τον πιο ταπεινό χωρικό, μέχρι τον πιο δοξασμένο ευγενή. Ένας από αυτούς είναι και ο Νικηφόρος Καλλέργης, ένας νεαρός τοξότης από τη Βενετοκρατούμενη Κρήτη, που πηγαίνει εθελοντικά στην Κωνσταντινούπολη μαζί με μερικούς ακόμη συμπατριώτες του, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Μέσα από το ημερολόγιό του, καταγράφει όλα όσα έζησε από τη μεριά των υπερασπιστών, σαν ένας απλός στρατιώτης κατά τη διάρκεια ενός κοσμοϊστορικού γεγονότος που σφράγισε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής και εισήγαγε μια καινούργια…
Του Ορέστη Μανούσου
