«Από τόσο ισχυρές δυνάμεις ή πλάσματα, πιθανώς να υπάρχει κάτι που επιβίωσε… κάτι που επιβίωσε από μια τρομερά μακρινή εποχή όταν… η συνείδηση εκδηλώθηκε, ίσως, σε σχήματα και μορφές από καιρό αποτραβηγμένες μπροστά στην παλίρροια της προόδου της ανθρωπότητας… μορφές που μόνο η ποίηση και ο θρύλος έχουν συλλάβει μια φευγαλέα ανάμνησή τους, και τις αποκάλεσαν θεούς, τέρατα, μυθικά πλάσματα κάθε λογής και είδους…» (Βρέθηκε ανάμεσα στα χαρτιά του μακαρίτη Φράνσις Γουέιλαντ Θάρστον, από τη Βοστόνη)
Βαθιά μέσα στις σκιές του Πύργου της Υψηλής Μαγείας στο Παλάνθας, κυκλωμένος από στυγερά πλάσματα δίχως όνομα, ο Ρέστλιν Μαζέρ εξυφαίνει ένα σχέδιο για να υποτάξει το σκοτάδι.
Το όνομά μου είναι Κβοθ.
Έχω κλέψει πριγκίπισσες από στοιχειωμένους βασιλιάδες. Έκαψα συθέμελα την πόλη του Τρέμπον. Βάδισα στο φεγγαρόφωτο σε μονοπάτια που άλλοι φοβούνται ακόμα και να τα αναφέρουν κατά τη διάρκεια της μέρας. Έχω μιλήσει με θεούς, έχω αγαπήσει γυναίκες κι έχω γράψει τραγούδια που κάνουν τους τροβαδούρους να δακρύζουν.
Ίσως με έχετε ακουστά...
Κυκλοφορεί τεύχος 18 του περιοδικού Συμπαντικές Διαδρομές, του Ελληνικού περιοδικού για την λογοτεχνία του φανταστικού και την επιστημονική φαντασία, με πιο πλούσια ύλη από ποτέ...
Οι δυνάμεις του σκότους καιροφυλακτούν. Όταν αδιόρατες αλλαγές απειλούν την εύθραυστη ειρήνη, οι απόγονοι των Συντρόφων της Λόγχης σηκώνουν το ξίφος και τη ράβδο και δέχονται το κάλεσμα της μοίρας.
Ακολουθήστε το συναρπαστικό χρονικό του θανάτου του Γκότρεκ Γκάρνισον, όπως το αφηγείται ο συνταξιδιώτης του Φέλιξ Τζάγκερ. Τέρατα, δαίμονες, μάγοι, μεταλλαγμένοι, ορκ, κτηνάνθρωποι και άλλα, πιο απεχθή πλάσματα από το σκοτεινό κόσμο του Warhammer βρίσκονται στο δρόμο του Γκότρεκ, που επιζητά έναν ένδοξο θάνατο στο πεδίο της μάχης. Όσο για τον Φέλιξ, ο μόνος στόχος του είναι να επιζήσει για να διηγηθεί την ιστορία...
Οι δράκοι έχουν εξαφανιστεί από τον Δισκόκοσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τώρα πια απομένουν μόνο οι βαλτόδρακοι, αξιολύπητα πλασματάκια με τόσα πεπτικά προβλήματα στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν καύσιμα για τη φλόγα τους, που το γεγονός ότι μπορούν και περπατάνε χωρίς να εκραγούν είναι θαύμα...
