Ο Λευκός Ιππότης – Λούκυ Λουκ 27

Μετά την κρεμάλα, το ροντέο και τους καβγάδες στα σαλούν, το θέατρο πήρε και αυτό θέση στη ψυχαγωγία των κατοίκων της Άγριας Δύσης. Στο ρεπερτόριο των θιάσων, ανάμεσα στα άλλα σημαντική θέση καταλάμβαναν τα κλασσικά έργα του Σαίξπηρ (ειδικά η ιστορία χλωμού προσώπου Αμλετ που δεν ξέρει να ζεί ή να μη ζει) και τα μελοδράματα. Πολλές φορές οι παραστάσεις αυτών των θιάσων αποτελούσαν το κοσμικό γεγονός της χρονιάς. Οι πόλεις όπου “ανέβαινε” μια τέτοια παράσταση ερήμωναν (όπως συμβαίνει συνήθως στις εορταστικές εξόδους των Αθηναίων) και μερικοί έβγαζαν πολλά λεφτά από την δραματική τέχνη. Ο μοναχικός καουμπόι αυτή τη φορά γίνεται ηθοποιός, μα τόσο κακός ηθοποιός, που κινδυνεύει να τον κρεμάσουν, παίζει τυχερά παιχνίδια και μάλιστα “σκληρά” και γενικά μας δημιουργεί μια αίσθηση αυταπάτης σχετικά με τον εαυτό του. “Λοιπόν, ομορφούλη, τώρα θα δείς τι θα πει αληθινή διασκέδαση – ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΜΙΚΡΕΣ ΜΟΥ!”