Ο Αστερικάκης Στην Κορσική, Αστερίξ στα Κρητικά

Εισαγωγικό σημείωμα
“Η κρητική διάλεκτος χαρακτηριστική ενός νησιού που οι κάτοικοι της έμαθαν να είναι περήφανοι, λεοντόκαρδοι και αισιόδοξοι αποτυπώνεται γλαφυρά μέσα από τους διαλόγους των επίσης επαναστατών Κορσικανών που δε σηκώνουν μύγα στο τυρί…εε, συγνώμη στο σπαθί τους. Η απόδοση έγινε από τον καθηγητή φιλόλογο κο Μιχάλη Πατεράκη και επιμελήθηκε ο καθηγητής γλωσσολογίας κος Χριστόφορος Χαραλαμπάκης.

Σχετικά με την ιστορία:

Είναι η ώρα της πιο σημαντικής γαλατικής επετείου,της μάχης της Ζεργκόβια και ενώ οι Ρωμαίοι ετοιμάζονται να τη κοπανήσουν για να μην πέσει η ετήσια δόση φάπας, για κακή τους τύχη οι γαλάτες μπαίνουν και ενώ εύχονται “Χαιράμενα χρονιάσματα” ανακαλύπτουν έναν “αχουμάλωτο!” έναν Κορσικανό που δεν εννοεί να ξεκουμπιστεί γιατί “τώρα είναι σε μεσημεριανό χουζούρι!”. Οταν τέλος πάντων τελειώνει αυτό το χουζούρι αποφασίζουν να πάνε όλοι μαζί στην Κορσική όπου οι ρωμαϊκές φρουρές παρουσιάζουν ένα αντίστοιχο χάλι μ΄αυτές που είναι γύρω από το γαλατικό χωριό, αφού κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τέτοιους θεόμουρλους. Α, να μην το ξεχάσουμε, το κορσικανό τυρί να το προσέχετε! Στο κορσικανό χωριό οι βορειότεροι Γαλάτες αδυνατούν αν κατανοήσουν κάποια βαθιά πολιτισμικά θέματα που χρωματίζουν έντονα τους νοτιότερους κορσικανούς, όπως η μνήμη του “γιάντα ειναι τσακωμένοι” έχει χαθεί στο “κιαείς δεν ανεστοράται μπλιό”, καθώς και ότι ενός κορσικανού “δεν τ’αρέσει να ροζονάρουνε τσ’αμπλάς του”. Τέτοιοι λοιπόν άγριοι λαοί θα κάνουν τη ζωή των Ρωμαίων και πάλι δύσκολη καθώς “Αλέστα! Αλέστα! Κορσικιανοί! Μπουλούκια Κορσικιανοί συνάσσονται ομπρός στην πόλη!” και τη συνέχεια της κλωτσοφαπομπουνικής δίαιτας που συστήνουν οι 29 καλύτεροι γιατροί ρωμαικών λεγεώνων προσφέρεται αφειδώς από Γαλάτες και κορσικανούς. Αλλά άλλο ο πόλεμος και άλλο οι οικογενειακές υποθέσεις στους κορσικανούς αφού “ο πόλεμος με τσι Ρωμαίους δεν είναι πράμα. Το να μπαριστήσεις δυο σόγια είναι ο ζόρες!”. Οι Γαλάτες φίλοι μας αφήνουν τον παράξενο και δυσνόητο αυτόν κόσμο χαρούμενοι γιατί άφησαν πίσω τους κάποια “πολύ ενδιαφέροντα ρωμαϊκά χαλάσματα!”…