Ο φανταστικός χαρακτήρας κόμικς Ντύλαν Ντογκ, ο πιο διάσημος ερευνητής του ανεξήγητου, του μεταφυσικού, του παραφυσικού και του εφιάλτη σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι ο πρωταγωνιστής της ομώνυμης ιταλικής σειράς τρόμου που δημιουργήθηκε το 1986. Ο Ντύλαν Ντογκ είναι ένας Βρετανός 33 περίπου ετών, πρώην ντετέκτιβ της Σκότλαντ Γιαρντ και πρώην αλκοολικός που υποφέρει από πολλές φοβίες. Φοράει πάντα τα ίδια ομοιόμορφα ρούχα (μπλου τζιν, κόκκινο πουκάμισο και μαύρο σακάκι) και έχει αυτοανακηρυχθεί ως ο «Ερευνητής του Ανεξήγητου». Οι περιπέτειές του χαρακτηρίζονται από μια ελαφρά ποιητική διάθεση, αλλά, ταυτόχρονα, είναι σκληρές, τρομακτικές, αιματοβαμμένες, σαρκαστικές, θλιμμένες και μελαγχολικές. Από τότε που σχεδιάστηκε για πρώτη φορά, ο Ντύλαν Ντογκ έχει αντιμετωπίσει λυκάνθρωπους, βαμπίρ, εξωγήινους, φαντάσματα, τέρατα, δαίμονες, ζόμπι και πολλούς άλλους εχθρούς. Ο Ντύλαν Ντογκ έχει πάντα το ένα του πόδι στην πραγματικότητα και το άλλο στον κόσμο της φαντασίας.Ο πέμπτος τόμος της σειράς περιλαμβάνει δύο ιστορίες:
HORROR PARADISE
Στην περιπέτεια Horror Paradise (Dylan Dog #48, Σεπτέμβριος 1990) ένα απότομο ξύπνημα περιμένει τον Ντύλαν Ντογκ, ο οποίος δεν μπορεί να θυμηθεί πώς βρέθηκε σε ένα θεματικό πάρκο ταινιών τρόμου. Καθώς ξεφεύγει από δαίμονες, τέρατα και πεινασμένους εξωγήινους, ο Ερευνητής του Ανεξήγητου προσπαθεί να βρει ξανά το νήμα της μνήμης του. Όλα ξεκίνησαν λίγες μέρες νωρίτερα, κυνηγώντας τα αιματηρά ίχνη του Άλφρεντ Χότσκις, του καταραμένου σκηνοθέτη, της ιδιοφυΐας του σπλάτερ που έφυγε από τη ζωή κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες…
ΠΑΡΤΙΔΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Στην περιπέτεια Παρτίδα με τον Θάνατο (Dylan Dog #66, Μάρτιος 1992) ο Χάρβεϋ Μπάρτον είναι νεκρός… Ή μήπως όχι; Ακροβατεί στο χείλος της κόλασης, και για να σώσει την ψυχή του, παίζει σκάκι με τον θάνατο! Κάθε λάθος που κάνει στη σκακιέρα, σκοτώνει κάποιον στον πραγματικό κόσμο, αλλά το παιχνίδι συνεχίζεται. Ο Ντύλαν Ντογκ παρακολουθεί τις κινήσεις, αλλά δεν ξέρει πώς να τις σταματήσει. Η πέμπτη και μισή του αίσθηση του λέει κάτι, αλλά τι; Ίσως το παιχνίδι του Μπάρτον είναι στημένο. Ίσως ξεγελά… τον ίδιο τον θάνατο;
