Το Έπος Της Γαιοθάλασσας 4 : Τεχανού

Κοιτόταν σαν νεκρός,αλλά δεν ήταν νεκρός.Πού ήταν;Από τι είχε περάσει;Εκείνη τη νύχτα,στο φως της φωτιάς,η Τενάρ του έβγαλε τα λεκιασμένα,φθαρμένα,σκληρά απ’ τον ιδρώτα ρούχα.Τον έπλυνε και τον άφησε ξαπλωμένο γυμνό ανάμεσα στο λινό σεντόνι και την κουβέρτα από απαλό,βαρύ κατσικίσιο μαλλί.Αν και κοντός και λεπτοκαμωμένος άντρας,κάποτε ήταν συμπαγής,δυνατός.Τώρα ήταν αδύνατος σαν να είχε λιώσει ως το κόκκαλο,φθαρμένος,εύθραυστος.Ακόμα και οι ουλές που αυλάκωναν τον ώμο και την αριστερή πλευρά του προσώπου του από τον κρόταφο ως το σαγόνι,έμοιαζαν να έχουν μικρύνει,νάχουν ασπρίσει.Και τα μαλλιά του ήταν γκρίζα.Έχω βαρεθεί να πενθώ,σκέφτηκε η Τενάρ.Βαρέθηκα το πένθος,βαρέθηκα τη θλίψη.Δεν θα λυπηθώ γι αυτόν!Δεν ήρθε σε μένα πάνω στο δράκο;Κάποτε σκόπευα να τον σκοτώσω,σκέφτηκε.Τώρα θα τον κάνω να ζήσει,αν μπορέσω.Τότε τον κοίταξε με μιά πρόκληση στα μάτια,χωρίς οίκτο.Ποιός απ’ τους δυό μας έσωσε τον άλλον απ’ το λαβύρινθο,Γκεντ;