Τα Παιδικά Χρόνια Του Ιζνογκούντ No 18

Αυτή η σελίδα θα μπορούσε να αρχίζει με μια λάθος διαπίστωση ενός ζητιάνου που ζει στην μεγαλόπρεπη, πανάκριβη και μοναδική Βαγδάτη : ότι αν δεν μπορεί πια, να ζητιανεύει στις πλούσιες συνοικίες της Βαγδάτης, θα πεθάνει από την πείνα. Ευτυχώς που η καλοσύνη του καλού χαλίφη Χαρούν Ελ Πατσάχ μετριάζει αυτήν την απαισιόδοξη κατάσταση, θεωρώντας απάνθρωπο το κόψιμο των αμαρτωλών χεριών αυτών που κλέβουν τα καρπούζια, όσο και αν ισχυρίζεται ο δήμιος ότι κανένα ζώο δεν θα έκανε κάτι τέτοιο ! Λέτε τον δήμιο να τον διόρισε ο Ιζνογκούντ ; Πολύ πιθανόν, ίσως… Αλλά την Τηλεχραζάντ, την προσωπική παραμυθατζού του χαλίφη, η οποία του χαρίζει τις ηδονές της, ποιος λέτε να τη διόρισε ; Mα, τα ίδια τα χαρίσματά της φυσικά, δεν υπάρχει δα και τόση διαφθορά στη Βαγδάτη. Αντιθέτως μάλιστα, καλοσυνάτες παιδικές αναμνήσεις και ειλικρινείς δηλώσεις αφοσίωσης στο πρόσωπο του μεγάλου χαλίφη τον κάνουν, κάποτε-κάποτε, να διαπιστώνει με ιδιαίτερη ικανοποίηση ότι στο χαλιφάτο του, μερικά καλά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Όπως οι δηλώσεις του βεζίρη Ιζνογκούντ, ο οποίος θέλει πάντα να… σέρνεται σαν ταπεινό σκουλήκι και να προσκυνά τον μεγάλο ηγέτη των πιστών, τον χαλίφη Χαρούν Ελ Πατσάχ.

Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.