“Τόλμη. Γραμμή με πρωτοφανές θράσος. Με πρωτοφανή ακρίβεια. Η πένα μόλις να αγγίζει το χαρτί, να μην το ακουμπάει, αφήνοντας μια γραμμή που διακόπτεται, απλώς να χάνεται. Κι άλλες φορές να γρατζουνάει το χαρτί, να σπάζει πάνω του με λύσσα, με ευθυμία… Η πένα, προέκταση του χεριού, το χέρι προέκταση του μυαλού και άμεση η λήψη της συγκίνησης. Έτσι βγταίνει αυτό το εκρηκτικό σκίτσο, συγκοπτόμενο, ελλειπτικό, πηχτές κηλίδες και μυγοπατήματα. Το στυλ του Ρέιζερ. Μόνον η ουσία. Ούτε και η ουσία ολόκληρη. Ένα ελάχιστο που υποδηλώνει την ουσία. Υπαγορεύει στους αναγνώστες να την συμπληρώσουν…”