Ο Ύπνος Του Τέρατος – Μπιλάλ

“Είμαι 10 ημερών, θυμάμαι… Η τρομερή έκρηξη που ξεσκίζει το νυχτερινό ουρανό και απλώνεται πάνω στο νοσοκομείο δεν είναι ούτε βολή όλμου ούτε βολή κανονιού ούτε καμιά βόμβα… Είναι ένα από τα αστραπόβροντα της πρώτης μου καταιγίδας. Ένα ξέσπασμα οργής του ουρανού που με καθησυχάζει. Αρκετά πιο εντυπωσιακό από τα πυρά των ανθρώπων… Γιατί είμαι ένα ορφανό δέκα ημερών, ευτυχισμένο πού νιώθει τη Φύση πιο δυνατή απ΄ αυτούς. Την ίδια εκείνη μέρα, μια νοσοκόμα τοποθετεί ένα πακέτο στο μεγάλο λευκό κρεβάτι, ανάμεσα στον Αμίρ και σε μένα. Αυτό το πακέτο, μόλις μερικών ημερών ζωής ονομάζεται Λειλά Μίρκοβιτς. Για πρώτη φορά να ‘μαστε και οι τρεις μαζί. Τα κεφάλια μας σφηνωμένα το ένα πλάι στο άλλο και τα κορμιά μας τεντωμένα σαν τα κλωνάρια ενός αστεριού… Αφουγκράζομαι θορύβους της ζωής μας. Είμαι ο μεγαλύτερος, με ηλικία 10 ημερών, το ευτυχισμένο ορφανό που αγαπά τη Λειλά, που αγαπά τον Αμίρ και που αγαπά τον θόρυβο του οργισμένου ουρανού.”